Wanneer de Borrelia burgdorferi bacterie zich door het lichaam verspreidt, kunnen zowel acute als chronische gewrichtsontstekingen ontstaan, wat Lyme-artritis wordt genoemd. Bij de helft van de patiënten met Lyme-artritis ontstaat dit binnen 3 maanden na de tekenbeet of het ontstaan van het EM. Bij anderen kan het in het latere beloop van de ziekte ontstaan.
Het belangrijkste kenmerk is dat het aangedane gewricht gezwollen is. Het gewricht kan ook pijnlijk zijn (bij beweging) en warm aanvoelen. Het aanhouden van de zwelling kan variëren van minder dan een dag tot vele maanden, kan wisselen tussen verschillende gewrichten en kan verdwijnen en weer terugkomen.
Lyme-artritis ontstaat meestal in één of meerdere grote gewrichten. Hoewel de knie het vaakst is aangedaan kunnen de ontstekingen ook in bijvoorbeeld de schouder, enkel, elleboog, kaak, pols en heup optreden. Bij een heup of schouder is de zwelling vaak moeilijker op te merken.
Voor Lyme-artritis is vooral Borrelia burgdorferi sensu stricto verantwoordelijk, een ondersoort van de Borrelia bacterie die in Europa en Azië veel minder voorkomt dan in de VS, waardoor ook Lyme-artritis hier veel minder vaak voorkomt; bij 5 tot 8% van de patiënten.
Lyme-artritis is moeilijk te behandelen. Er is een langere antibioticakuur nodig, maar ondanks de langere standaardbehandeling kan de artritis aanhouden (persisteren) ten gevolge van een actieve Lyme-infectie waarvoor herbehandeling nodig is, al dan niet met antibiotica per infuus. Ook kunnen aanhoudende symptomen wijzen op een door de Borrelia bacterie veroorzaakte auto-immuunreactie, die tijdens of afzonderlijk van een actieve infectie kan optreden.
De ontsteking kan na verloop van tijd verminderen of verdwijnen, maar kan ook aanhouden of steeds weer terugkomen. Bij twijfel of het gaat om een actieve infectie kan een PCR test gedaan worden waarmee DNA van de Borrelia bacterie in gewichts-weefsel of -vloeistof kan worden aangetoond. Een negatieve test sluit een actieve infectie niet uit.
Er zijn mensen met een genetische aanleg (HLA-DR) voor een verhoogd risico op chronische auto-immuun Lyme-artritis. Langdurige gewrichtsontstekingen kunnen leiden tot gewrichts-schade.
Naast acute en chronische gewrichtsontstekingen, zijn ook bindweefselontstekingen, spierontstekingen en ontstekingen van het beenvlies (het vlies dat de botten bekleedt) met de ziekte in verband gebracht. Daarnaast komen ook algemene spier- en gewrichtsklachten voor, die kunnen lijken op een beeld als dat van fibromyalgie. Kenmerkend voor de ziekte van Lyme is dat deze vaak een verspringend en fluctuerend beloop hebben (dan weer hier pijn, dan weer daar pijn).
CBO richtlijn Lymeziekte 2013
https://www.rivm.nl/documenten/cbo-richtlijn-lymeziekte-juli-2013
We hopen van harte dat je (een beetje) geholpen bent met onze informatie. Stichting Tekenbeetziekten is een ongesubsidieerde vrijwilligersorganisatie en deze website kan alleen maar bestaan bij gratie van donateurs. Jij kunt ervoor zorgen dat deze informatie betrouwbaar en up-to-date blijft door een kleine gift over te maken of ons te machtigen eens of tweemaal per jaar een vast bedrag van je bankrekening af te mogen schrijven. Waarvoor alvast veel dank.
