Van gezonde jonge man tot chronisch patiënt: het verwoestende pad van Dominic D. Smith
Een schrijnend verhaal over medische fouten, misdiagnoses en de vernietigende kracht van tekenbeetziekten
Wat als één enkele dag in het bos je hele leven zou veranderen? Voor Dominic, ooit een energieke hovenier en tuin- en landschapsontwerper, begon de nachtmerrie in 1997 met drie ogenschijnlijk onschuldige tekenbeten tijdens bosbouwwerkzaamheden bij Apeldoorn en Velp hij zat toen in zijn afstudeerjaar. Eén beet liet een rode kring achter—het klassieke EM ‘erythema migrans’, een alarmsignaal voor de ziekte van Lyme.
Zijn klachten begonnen snel: vermoeidheid, hoofdpijn, spierpijn. Zijn huisarts wuifde het weg als “examensstress.” Een vergissing die het begin was van een keten van medische misstappen, waardoor Dominic uiteindelijk bijna drie decennia van zijn leven verloor aan een strijd tegen onzichtbare ziekten en het onbegrip van de medische wereld.
Een slopende afdaling: van ongelofelijk naar onmenselijk
Terwijl de klachten verergerden—migraine, hartritmestoornissen, extreme gevoeligheid voor licht en geluid—zocht Dominic hulp in ziekenhuizen. Arts na arts negeerde zijn verhaal over de tekenbeten. De diagnose? Psychische problemen. “Het zit tussen je oren,” kreeg hij keer op keer te horen.
In 2005 bereikte zijn gezondheid een dieptepunt. Hij werd overmand door pijn, raakte volledig uitgeput en probeerde uiteindelijk een einde aan zijn lijden te maken. Wat later werd vastgesteld als acute neuroborreliose—een ernstige herseninfectie veroorzaakt door de Lyme-bacterie—werd destijds afgedaan als een psychische crisis. Hij belandde in een psychiatrische kliniek waar de behandeling ronduit onmenselijk was: dagelijks zware medicatie, epileptische aanvallen bestempeld als “aanstellerij”, ruw optreden van het verplegend personeel.
Pas toen een buitenstaander, een dienstdoende huisarts, ingreep en Dominic met spoed naar het Universitair Medisch Centrum Groningen liet overbrengen, kreeg hij de noodzakelijke acute medische zorg. Maar ook daar werd de diagnose gemist. Terug in de psychiatrische kliniek kreeg hij opnieuw te horen dat het “tussen de oren” zat.
De diagnose die er niet mocht zijn
Jaren van ellende volgden. Dominic verloor zijn werk, zijn relatie, zelfs het contact met zijn broer. Hij belandde in een isolement, gevangen tussen pijn en ongeloof. Pas in 2008, na een second opinion in een ander ziekenhuis, kwam de waarheid eindelijk bovendrijven: actieve antistoffen tegen Borrelia burgdorferi, de bacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt, werden aangetroffen. Neuroborreliose. De ziekte waar hij al die tijd aan had geleden.
Behandelingen met antibiotica kwamen te laat om blijvende schade te voorkomen. Dominic bleef lijden aan epileptische aanvallen, chronische vermoeidheid en andere blijvende klachten. Intussen bleef de medische wereld hem behandelen als een “probleempatiënt,” met oude, foutieve diagnoses die als een schaduw over zijn dossier hingen.
De ultieme vernedering? Pogingen van medische instanties om Dominic strafrechtelijk te vervolgen voor “misbruik van medische zorg en hulpdiensten.” Alsof zijn lijden niet genoeg was.
De wending: hoop uit het buitenland
In 2015 bracht een Duitse arts eindelijk het verlossende inzicht. Na uitgebreid onderzoek bleek Dominic niet alleen te lijden aan de ziekte van Lyme, maar ook meerdere andere door teken overgedragen infecties, waaronder een doorgemaakte tekenencefalitis (TBE). Bovendien toonden bloedtesten hoge concentraties van pesticiden als glyfosaat en imidacloprid aan—stoffen waarmee Dominic tijdens zijn werk frequent in aanraking was gekomen. Het was toch geen functionele stoornis, SOLK, conversie en PNEA?. Tot zijn grote opluchting werden psychiatrische stoornissen uiteindelijk uitgesloten en weerlegd.
Met een intensief behandelplan van antibiotica, voedingssupplementen en detoxtherapie begon een langzaam herstel. Voor het eerst in jaren voelde Dominic zich gehoord én geholpen.
De onzichtbare littekens van een ziekte die alles verandert
Vandaag de dag is Dominic nog steeds niet genezen. Volledig herstel is onmogelijk: de Lyme-bacterie blijft als een slapend monster in zijn lichaam aanwezig. Maar zijn leven is niet langer één grote lijdensweg. Hij heeft energie, kan weer wandelen, fietsen, vrijwilligerswerk doen en zet zich onvermoeibaar in als bestuurslid en patiëntenvertegenwoordiger bij verschillende organisaties gericht op Tekenbeetziekten.
Hij strijdt voor erkenning van tekenbeetziekten en chronische vormen daarvan, betere diagnostiek, herziening van behandelrichtlijnen en empathische zorg. Niet alleen voor zichzelf, maar voor iedereen die door dezelfde hel gaat.
Een aanklacht tegen onbegrip
Dominics verhaal is geen uitzondering. Het is een confronterende aanklacht tegen een medisch systeem dat faalt wanneer symptomen niet netjes in een hokje passen. Een systeem waar artsen liever psychische labels plakken als ‘functionele stoornis, SOLK’ dan verder kijken.
“Sommige artsen hebben sorry gezegd,” vertelt Dominic. “Maar dat verandert niets aan de dertig jaar die ik ben kwijtgeraakt. Dertig jaar van vechten, lijden en overleven.”
Zijn boodschap is helder: “Tekenbeetziekten zijn echt. Ze ruïneren levens. En ze verdienen meer dan ongeloof en desinteresse.”
Teken kunnen minuscuul klein zijn, maar hun impact is immens groot.
Doe na elk buitenbezoek een tekencheck. Laat je niet wegsturen met een simpel ‘het zit tussen je oren’.
Vecht voor je gezondheid, net zoals Dominic deed.
Bekijk hier het interview voor Panel Infectieziekten, Samenwerking Infectieziekten.
Volg Dominic op social media:
We hopen van harte dat je (een beetje) geholpen bent met onze informatie. Stichting Tekenbeetziekten is een ongesubsidieerde vrijwilligersorganisatie en deze website kan alleen maar bestaan bij gratie van donateurs. Jij kunt ervoor zorgen dat deze informatie betrouwbaar en up-to-date blijft door een kleine gift over te maken of ons te machtigen eens of tweemaal per jaar een vast bedrag van je bankrekening af te mogen schrijven. Waarvoor alvast veel dank.
