Op 2 april 2022 overhandigt Eddie het bijeengelopen bedrag van 13.500 euro aan de stichting. Bekijk het hier.
14 maart 2022
Wie had dat gedacht: Wiesbaden als eindbestemming.
Ik niet, maar ik wist 5 maanden geleden ook niet dat ik hier langs zou komen. Maar vandaag is het dan zover dat het einde van een ongelooflijke reis is gekomen. Lopen met pijn.
Maar Eddie, je actie was toch "Lopen tegen Lyme"? Ja, dat klopt. Maar helaas mag ik jullie mede delen dat de reis vandaag ophoudt. De reis die 5,5 maand geleden begon op Sicilië en zou eindigen in Nederland, houd op in Wiesbaden. Een moeilijk keuze maar op de lange termijn wel de verstandigste. Ik had graag bewezen dat het mij zou lukken 3000 km naar huis te lopen. Maar een maand na de start was dat al praktisch niet meer mogelijk. Na 500 km kreeg ik een ontsteking in mijn voet. Die zorgde er voor dat ik het "Wandel-doel 3.000 kilometer" niet meer zou halen.
Ik heb mogen leren dat het niet gaat om de eindbestemming, maar om de reis op zich. Het gaat om wat je meemaakt, om wat je ziet, wie je tegenkomt, en welke gevoelens je ervaart. En jeetje, wat heb ik veel mee mogen maken. Veel mooie en lieve mensen mogen ontmoeten. Dit was voor mij dan ook de drijfveer om maar door te gaan. Een onvergetelijke reis beleven. Ik weet grenzen te verleggen en stap over de pijngrens heen. Ik wil mezelf bewijzen...
Het is overigens een kwestie van plannen. Er leiden zoveel wegen naar Rome en diezelfde wegen leiden ook naar huis. En zo weet ik een route uit te stippelen van 2.500 km richting Nederland. Maar deze week geeft mijn lichaam een seintje, HET IS OVER!! STOP MET LOPEN!!
Ik liep al een tijdje met 2 pijnlijke voeten en een beurse schouder. Maar nu begonnen de knieën en een enkel ook te zeuren. Ik besloot de reis een andere wending te geven door van stad naar stad te reizen met de trein en musea te bezoeken. Want wie had ik wat te bewijzen? Niemand, want niemand had mij gevraagd om alles te voet te doen. Ik verlangde dat van mezelf. Ik had de lat onhaalbaar hoog gelegd. Tja, waarom zou je dat doen? Antwoord: vooral om meer uit mezelf te halen. Ik had een doel van 500 kilometer kunnen bedenken en dat kunnen halen. Maar dan zou ik nooit de 2.140 kilometer hebben gelopen die ik nu heb afgelegd. Na de eerste 500 km had ik op een zwak moment graag willen stoppen. Maar de wilskracht zei mij door te gaan. Ook na 1.000 en 1.500 kilometer zat ik er meerdere keren doorheen. Maar die grenzen weet ik telkens te verleggen. Maar wanneer wordt een grens verleggen, over je eigen grens heen gaan? Dit is de vraag die vandaag in mij naar boven kwam. Het brein is krachtig genoeg om grenzen te verleggen. Maar vandaag wist ik dat ik mijn grens bereikt had. De koek is op. Afgelopen halfjaar is een rollercoaster aan indrukken geweest. Zo ontzettend veel mooie steden gezien, Rome, Firenze, Bologna, Venetië, Innsbruck. Zo kan ik nog wel even doorgaan, want de kleine dorpjes zijn ook zeker de moeite waard geweest. Maar na dat alles... Is het dan nog de moeite waard om te gaan treinen en steden en dingen te bekijken? Nee, want er is al zo veel de revue gepasseerd. Ik realiseer me dat ik verzadigd ben. En dan is stoppen op het hoogtepunt het beste wat ik kan doen.
Ik heb besloten om morgen gewoon lekker de trein naar Nederland te pakken, alle indrukken te verwerken. Mijzelf echt even rust gunnen en na te genieten van het avontuur Lopen tegen lyme.
Doneeractie.nl/lopen-tegen-lyme/-52568
Radio Omroep Zeeland heeft iedere donderdagochtend rond 10:45 een gesprekje met Eddie. Een aantal van die interviews is hier te beluisteren.
Zie voor alle foto's en verhalen: Polarsteps.
Onze Duitse zustervereniging - Borreliose und FSME Bund Deutschland - was zo vriendelijk een extra nieuwsbrief over Eddie te verspreiden onder hun leden. Bekijk 'm hier.
Ga hier naar de berichten tussen 12/10 en 28/10.
Het dagelijks bijhouden van de avonturen van Eddie was in feite een doublure van Polarsteps. Daarom laten we dat hier vanaf nu achterwege.
Er zijn - naast Polarsteps - nog heel veel mogelijkheden om Eddie te volgen:
Een recent hoogtepunt was een nieuwsitem op het Italiaanse RTR op 30 november, gevolgd door een item van 24 minuten in de talkshow Vivicittà van (de van oorsprong Nederlandse) Carina Looden op 3 december 2021. Kijk vanaf 01:12:00.
Wil je een stukje met Eddie meelopen of heb je een overnachtingsmogelijkheid op zijn route, laat ons dat dan alsjeblieft even weten!
En vergeet vooral niet te doneren! Dat kan via Geef.nl of Doneeractie.
Doneren kan ook via onderstaande PayPal QR-code.
Op 20 april 2021 heb ik mijn actie op Geef.nl de lucht in geschoten. Er moet uiteraard veel geld komen om een kliniek op te kunnen zetten, dus bedacht ik het streefbedrag van 100.000 euro. Wat zou het mooi zijn om dit binnen te halen. Maar om de 100.000 euro te halen, moet alles uit de kast. Dus elke vorm van hulp en sponsoring is welkom!
Mijn Facebook account waar ik zo nu en dan wat trainingen op zet: Eddie Wolfswinkel
Polarsteps waar ik ook mijn trainingen op bijhoud en uiteindelijk mijn reis ook te volgen zal zijn: Polarsteps.com/EddieLopentegenlyme
Mijn donatiepagina's zijn:
Vanmorgen (09/10) om 8 uur zaten Eddie, zijn ouders, de vriend die hem naar Sicilië rijdt (Mark) en een aantal mensen van Stichting Tekenbeetziekten aan een uitgebreid afscheidsontbijt in Bunnik. Van daar vertrokken Eddie en Mark naar Sicilië, waar ze maandag 11/10 of uiterlijk dinsdag 12/10 hopen aan te komen. En dan begint voor Eddie het grote avontuur: 3000 km terug lopen naar Nederland. En dat allemaal om kinderen met Lyme (zoals bijvoorbeeld Sem) te helpen, via Stichting Tekenbeetziekten. Volg Eddie ook via z'n eigen FB-pagina: https://www.facebook.com/Eddie-Wolfswinkel-lopen-tegen-lyme-109550208161109
Van 9 op 10 oktober overnacht in de auto langs de kant van de weg op een soort parkeerplaats bij de Erhberg. Hier zijn we nog even bovenop geweest. De brug die over de weg heen hangt bleek 113 meter hoog te zijn. Super gaaf uitzicht. Het kasteel ... dat boven op de berg staat, is gebouwd in 12.. en heeft 2 keer in de geschiedenis een bestorming meegemaakt. Waarna het na de laatste keer in 17.. een ruïne is gebleven. Vanochtend werden we wakker met ijsbloemen op de ruit. 's Nachts dus kouder dan verwacht.
Nou nou, wat een rit, vanochtend Oostenrijk uit gereden. En eerste 10 km een tolweg opgegaan. De hele dag een beetje door gereden. Maar geen moment van uitchecken gehad. Tot nu. Zal ons niets verbazen als het de langste tolweg van Europa is. Financiële schade.... 72 euro!
"Nou, nou, wat een dagje was het vandaag zeg. Vanochtend om 7 uur in de regen begonnen met lopen. En het bleef regenen tot aan de eindstreep. Dan blijkt de regenjas toch niet waterdicht te zijn. Haha, maar ja welke jas nog wel.
Ik had mijn rugzak met alles er op en er aan mee genomen om de proef op de som te nemen. Viel niet mee, maar de eerste 20 km zonder problemen gelopen. Toen moest ik kiezen voor een rustpauze of de tas afdoen. Uiteindelijk gekozen voor het laatste, om zo de groep niet op te houden. De laatste 22 km dus zonder rugzak verder gelopen. Dat was op zich wel jammer, want ik had er een A4'tje opgeplakt met een korte tekst (zie foto) hier is heel veel op gekeken en heb ook veel gesprekjes gehad en visitekaartjes uitgedeeld.
Ook leuk om te vertellen is dat omroep Zeeland langs de kant van de weg stond. Die gaf ik een visitekaartje met de boodschap "als ik mijn tas niet had afgedaan, hadden jullie mij zeker geïnterviewd". De nieuwsgierigheid was gewekt en er ontstond een gesprek. En vervolgens een interview. Het filmpje staat op YouTube. De tas en interview hebben samen in ieder geval weer een bedrag van 200 euro opgeleverd een leuke bijkomstigheid.
Ook is het dit weekend gelukt een Lopen tegen lyme pagina te maken op Facebook..
Overigens ook nog een schoenen wissel gedaan. Want het oude paar schoen was lek, dus had al natte sokken na de eerste 5 km...
Op zaterdag 9 oktober zal Eddie Wolfswinkel, boswachter en (ex-)Lyme-patiënt vanuit Bunnik vertrekken naar Sicilië. Hij rijdt in de auto mee met een vriend. Vanaf Siicilië zal hij de cica 3.000 kilometer lange terugtocht te voet starten. De verwachting is dat Eddie zo'n 6 maanden over de wandeling terug naar Nederland gaat doen.
Hij wordt op 9 oktober in Bunnik uitgezwaaid door familie en vrijwilligers van Stichting Tekenbeetziekten, waarvoor hij hoopt veel geld op te gaan halen ten behoeve van kinderen met de ziekte van Lyme.
Op deze plek zullen we je blijven informeren over zijn avonturen en vorderingen.
Mijn naam is Eddie Wolfswinkel, geboren in 1994 en opgegroeid in Bunnik. Als kleine jongen vond ik het al heerlijk om naar buiten te gaan. De prachtige bossen van de Utrechts Heuvelrug verkennen en wandelen met mijn ouders. En echt buitenmens(je). Het stond dus al op mijn lijf geschreven om Boswachter te worden. Na mijn MBO opleiding aan het Helicon in Velp (de bos en natuur opleiding) had ik mijn papiertje op zak en mocht ik mij boswachter noemen.
Vanaf 2014 heb ik op Terschelling mogen werken bij Staatsbosbeheer. Een prachtig Waddeneiland, maar, daar komt-ie ... een eiland vol met teken. Jaarlijks had ik op het eiland toch zo'n 50 teken die ik van mij af heb mogen pulken ... Na 3 jaar liep mijn contract daar helaas ten einde, heb ik mijn spullen gepakt en ben ik vertrokken naar Zeeland. Staatsbosbeheer daar zocht een boswachter voor het mooie Schouwen-Duiveland. Medio 2017 begon de ziekte van Lyme zich te uiten in chronische vermoeidheid, een hartritmestoornis en later ook verminderd gezichtsvermogen. Vermoedelijk al opgelopen op Terschelling, want gek genoeg heb ik bijna geen last van teken in Zeeland. Niet dat ze er niet zijn … Maar ik hoef ze ‘s avonds nauwelijks te verwijderen.
Stukje bij beetje gaat het met mij weer wat beter. Ik heb mijn eetpatroon een beetje veranderd. Ik voel me een stuk fitter dan een paar jaar geleden. Waar ik in 2019 het klokje rond sliep en ‘s ochtends niet fit wakker werd, heb ik nu zelfs wel weer zin in een feestje (wie niet).
Het is bijzonder, dat wanneer je weer wat beter bent, je dan pas door hebt uit wat voor dal je komt. Een interessant voorbeeld: van kleins af aan werk ik al in tuintjes, en zette ik ladders tegen de dakgoot om deze schoon te maken. Tot 2017 de kracht in de armen minder werd tot ik in 2019 geen ladder meer op kon tillen. Nooit echt bij stil gestaan. Ik dacht gewoon ’’deze ladder is zwaarder dan ik me herinner van de laatste keer’’. Nu het weer wat beter gaat, besef ik wat ik een tijdje niet heb gekund. Die te zware ladder bleek niet zo zwaar te zijn. Maar de kracht was er gewoonweg niet.
Beseffen wat het leven je kan geven, in positieve en negatieve zin brengt mij bij mijn reis. Ik had mij altijd al voorgenomen na mijn opleiding te gaan reizen. Maar het geluk wilde dat ik boswachter mocht worden. Reizen kwam op de lange baan, maar bleef altijd in mijn hoofd zitten. Omdat het leven gewoonweg te kort is en het soms korter blijkt te zijn dan je denkt, ben ik actief bezig gegaan met dromen laten uitkomen. “’Het tijd om een reis te gaan maken.”
Een paar jaar geleden heb ik een documentaire gezien over iemand die een lange afstand wandelde of fietste. Ik vond dat zeer indrukwekkend. Dat deze meneer kon reizen zonder belastend te zijn voor de planeet waar we op leven. En een hele prestatie, die veel mensen hem niet na zouden doen. Kortom, een doel voor mij dus. Na een klein beetje research blijken er heel wat lange afstandsroutes door Europa te liggen. Een andere continent kan niet, want dan wordt het toch het vliegtuig pakken, wat dus weer belastend is. En laat Europa ook genoeg mooie plekjes hebben. Uiteindelijk besloot ik vanuit Sicilië terug naar huis te lopen. Een goede vriend brengt mij naar het eiland per auto en de weg terug word dus de benenwagen. Na Sicilië is het plan om door te lopen naar Rome, Venetië, Oostenrijk, het zwarte woud in Duitsland richting Hannover en dan bij Arnhem de grens over richting Amersfoort. Een mooie uitdaging die rond de 3000 kilometer ver en een half jaar lang gaat duren.
Nu mijn reis steeds dichter bij komt, ben ik regelmatig aan het trainen en heb ik ondertussen al een hele hoop spullen voor mijn reis. Ik bedacht ik dat het leuk zou zijn nog een echte prestatie neer te kunnen zetten. Iets waar ik de aanstichter van ben. En waar ik andere mee zou kunnen helpen.
Ik moest denken aan de periode waar ik door heen heb moeten knokken en wist meteen dat ik wat zou willen betekenen voor mensen met de ziekte van Lyme. Ik was geneigd meer onderzoek naar de ziekte van Lyme te laten doen. Ik vond de Stichting Tekenbeetziekten en dacht zal gewoon eens bellen. Ik hoorde toen dat jullie een kliniek willen opzetten voor kinderen met Lyme. Het was eerst niet wat ik in gedachten had. Want er zou echt veel meer onderzoek naar de ziekte moeten zijn, er is zo weinig bekend. Maar als je het dan over een doelgroep hebt die echt de pineut is met de ziekte van Lyme, dan zijn het kinderen wel. Het is voor mij duidelijk dat ik in actie wil komen voor kinderen. Kinderen die dromen van buitenspelen, naar het bos gaan en genieten van natuur, net als ik dat vroeger deed. Maar voor de kinderen die er alleen van dromen en het niet kunnen, hoop iets te kunnen betekenen.
In PZC van 14 oktober 2021 was dit bericht te lezen: "Boswachter Eddie loopt 3000 kilometer tegen Lyme: "Mijn droom is een beer te ontmoeten".
In het PZC van woensdag 2 juni 2021 stond een mooi interview met Eddie Wolfswinkel, de held die in oktober 3.000 kilometer gaat lopen tegen Lyme en de opbrengst schenkt aan Stichting Tekenbeetziekten.
Lees het hier.
MedicalFacts publiceerde op 2 juli 2021 dit bericht: Boswachter Eddie gaat 3000 kilometer lopen voor kinderen met Lyme
Onkruid publiceerde hetzelfde verhaal op 6 juli 2021: Boswachter Eddie gaat 3000 kilometer lopen voor kinderen met Lyme
Woensdag 11 augustus is Eddie "Zeeuw van de Dag". Dit is een vast programmaonderdeel van "Zeeland wordt Wakker" op Omroep Zeeland (radio). Hij wordt 's morgens om 06:30 gebeld voor een praatje over zijn "plannen voor de dag" en 's avond om 18:30 uur nogmaals om te horen hoe zijn dag is verlopen. Luisteren!
NZG (Nationale Zorggids) publiceerde op 19 augustus 2021 dit artikel: Lopen tegen lyme met wandeltocht van 3000 kilometer
AD - 10 oktober 2021: (online) Bunnikse boswachter Eddie (27) kreeg ziekte van Lyme: ‘Ik had jaarlijks 100 tot 200 teken’ en (in de krant - regio Utrecht: Die ene tekenbeet was voor Eddie begin van lijdensweg
Kompass, bekend van de wandelkaarten, wandelgidsen en fietsgidsen, heeft Eddie gratis een jaar lang het gebruik van on- en offline kaarten aangeboden. Helemaal top!
Online marketing bureau iClicks verblijdde ons en Eddie met een prachtig "verrassingspakket", waar Eddie ongetwijfeld veel plezier van gaat hebben!
Internetspecialist en bouwer van onze website Avant gaat - om Eddie te steunen - 1 uur gratis voor de stichting werken.
Jouw naam en logo hier???
Spendensammlung für die Errichtung einer Klinik für Kinder mit Borreliose: Eddie Wolfswinkels Fußmarsch von Sizilien in die Niederlande
Eddie Wolfswinkel bekam nach seiner Ausbildung zum Förster eine Stelle auf einer schönen Insel nördlich der Niederlande. Eine wundervolle Insel, gewiss, aber voller Zecken. Jedes Jahr musste er bis zu 50 Zecken bei sich entfernen! Nach etwa drei Jahren, im Jahr 2017, traten bei ihm die ersten Symptome der Borreliose auf: Chronische Müdigkeit, Herzrhythmusstörungen und Sehstörungen.
Nach ein paar schwierigen Jahren geht es ihm jetzt besser. Die Erkenntnis, dass das Leben seine positiven und negativen Seiten hat, brachte ihn zu seinem alten Verlangen, die Welt zu bereisen, zurück. Zugleich möchte er, da ihm sein Kampf gegen die Borreliose noch in lebhafter Erinnerung ist, etwas für andere Betroffene tun.
Nach Kontaktaufnahme mit der Stiftung für Zeckenbiss-Krankheiten (Stichting Tekenbeetziekten) plante Eddie eine Fußwanderung mit einem besonderen Ziel. Um die Pläne der Stiftung - eine spezielle Klinik für Kinder mit Borreliose einzurichten - finanziell zu unterstützen, beschloss er, seine Reise mit einer Spendensammlung für diese Klinik zu verbinden.
Eddie nahm sich die italienische Insel Sizilien zum Ziel. Von dort aus wird er im Alleingang über Rom, Venedig, Österreich, den Schwarzwald und Hannover in die Niederlande zurückwandern. Bei Arnheim wird er die niederländische Grenze überqueren und in Richtung Amersfoort gehen.
Eine echte Herausforderung - rund 3000 Kilometer - in etwa einem halben Jahr zu Fuß gehen zu wollen.
Eddie wäre sehr froh, wenn er unterwegs einen Platz zum Schlafen hat. Tipps sind willkommen!
Sie können (aus anderen Ländern als den Niederlanden) spenden, indem Sie Geld an IBAN NL18INGB0009589601 überweisen.
Oder durch unterstehende PayPal QR-code.
Sie können Eddie's Wanderung unter Polarsteps Schritt für Schritt verfolgen.
Eddie Wolfwinkel’s fund-raising trip for young victims of Lyme’s disease.
After his training in professsional countryside management, Eddie Wolfswinkel was appointed national park ranger on an island north of the Netherlands. A beautiful island, but infested with ticks. In 2017, after three years on the job and an average annual removal of approximately 50 ticks, he developed symptoms of Lyme’s disease: fatigue, irregular heart beat and impaired vision. Fortunately, although severely ill at the onset, he slowly recovered.
The realisation that life has its positive and negative aspects brought back his longing to travel, which he had put aside when he started his first job. It dawned upon him that life can be short and he felt it was time to realise his dreams. At the same time, he wished to contribute to other people’s lives in a positive way, especially his fellow victims of Lyme’s disease.
Eddie contacted the Stichting Tekenbeetziekten, the Dutch Tick Bite Disease Foundation, and found out that there were plans to start up a clinic especially for children with Lyme’s disease. This would be the goal of his trip: to raise funds for the establishment of this clinic.
He decided to make a long distance hike within Europe, so as not to pollute the earth by air travel. Starting point would be the beautiful Italian island of Sicily. He would make his way back to Holland on foot, via Rome, Venice, Austria, the Black Forest and Hannover in Germany, arriving back in Holland in Arnhem, near the border. An interesting challenge, comprising 3000 kilometers and approximately six months of travel.
A festive farewell breakfast party for Eddie’s journey is planned for October 9, 2021, in the small town of Bunnik, near Utrecht.
Eddie Wolfswinkel viaggia a piedi dalla Sicilia all’Olanda per raccogliere fondi per realizzare una clinica pediatrica per bambini che hanno la malattia di Lyme (borreliosi).
Dopo la sua formazione per diventare boscaiolo, Eddie Wolfswinkel fu assunto come guardia forestale su un’isola bellissima a nord dell’Olanda. Un’isola magnifica, certamente, ma piena di zecche. Ogni anno rimuoveva circa 50 zecche! Dopo all’incirca tre anni, nel 2017, cominciò ad accusare i sintomi della malattia di Lyme: stanchezza cronica, disturbi cardiaci e diminuzione della vista.
Per fortuna, dopo essere stato gravemente malato, cominciò stare meglio.
Oggi Eddie è praticamente guarito e ama la vita, con i suoi lati positivi e negativi, e ha deciso di ricominciare a viaggiare. Si è reso conto che la vita è troppo breve per non seguire i propri sogni. Poiché desiderava aiutare i suoi compagni di sventura, Eddie ha contattato la StichtingTekenbeetziekten, la fondazione olandese contro la malattia di Lyme e ha scoperto che stavano pianificando di realizzare una clinica pediatrica per bambini che hanno contratto la Lyme. Eddi ha così trovato un nobile scopo per il suo viaggio: la raccolta fondi per la realizzazione di questa clinica.
Ha deciso di fare una lunga camminata per l’Europa. Punto di partenza sarà la bellissima isola italiana, Sicilia. Camminerà fino a tornare in Olanda, passando da Roma, Venezia, Austria, la Foresta Nera e Hannover, in Germania attraversando la frontiera ad Arnhem direzione Amersfoort. Una bella sfida: 3000 chilometri e circa sei mesi di viaggio.
We hopen van harte dat je (een beetje) geholpen bent met onze informatie. Stichting Tekenbeetziekten is een ongesubsidieerde vrijwilligersorganisatie en deze website kan alleen maar bestaan bij gratie van donateurs. Jij kunt ervoor zorgen dat deze informatie betrouwbaar en up-to-date blijft door een kleine gift over te maken of ons te machtigen eens of tweemaal per jaar een vast bedrag van je bankrekening af te mogen schrijven. Waarvoor alvast veel dank.
