Azlocillin can be the potential drug candidate against drug-tolerant Borrelia burgdorferi sensu stricto JLB31.
Venkata Raveendra Pothineni, Hari-Hara S K Potula, Aditya Ambati, Venkata Vamsee Aditya Mallajosyula, Brindha Sridharan, Mohammed Inayathullah, Mohamed Sohail Ahmed, Jayakumar Rajadas.
Sci Rep. 2020 Mar 2;10(1):3798. doi: 10.1038/s41598-020-59600-4.
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32123189/
Jaren van screening van 7450 medicijnen, leverde 300 stoffen op die mogelijk konden werken tegen de Borrelia bacterie. De top 50 zijn in vitro getest. Eerder (2016) werd over 20, FDA goedgekeurde middelen, gepubliceerd in Drug Design, Development and Therapy. Nu zijn twee medicijnen verder getest, azlocilline en cefotaxim vanwege hun veiligheid en vermogen om Borrelia te doden in lage concentraties.
Zowel de ‘log’ als de stationaire fase als de doxycycline-tolerante persisters werden gedood door azlocilline. Zelfs nieuwe kolonies van overlevende Borrelia Burgdorferi sensu stricto die zowel met doxycycline als lage concentratie azlocilline behandeld waren, overleefden een hogere concentratie azlocilline niet. Dit is goed nieuws, want hieruit blijkt dat er een ’stochastische’ vorming van persisters is en geen ‘erfelijke’, er wordt m.a.w. geen antibioticatolerantie door Borrelia opgebouwd.
Dit kan ook goed nieuws betekenen voor lymepatiënten die eerder (langdurig) behandeld zijn en klachten bleven houden. Ook in vivo – in muizen – bleek vooral azlocilline effectief.
Hierbij moet wel gezegd worden dat in vitro onderzoek in de praktijk meestal niets oplevert. Juist bij chronische/persistente infecties zegt goed resultaat bij in vitro experimenten heel weinig over de resultaten in echte patiënten. Ook dierproeven zeggen niet veel omdat de meeste proefdieren geen chronische lyme zoals bij mensen ontwikkelen, dat is voorbehouden aan resusapen.
Het middel is inmiddels gepatenteerd voor de behandeling van de ziekte van Lyme. Verder onderzoek is nodig om de werking bij mensen te evalueren, een orale vorm voor het medicijn te ontwikkelen en om te zorgen dat het medicijn door de FDA goedgekeurd wordt voor gebruik tegen Borrelia.
De studie werd gefinancierd door Bay Area Lyme Foundation en Laurel STEM Fund en uitgevoerd door de onderzoeksgroep van prof. Rajadas aan de Stanford University School of Medicine, California, USA.
We hopen van harte dat je (een beetje) geholpen bent met onze informatie. Stichting Tekenbeetziekten is een ongesubsidieerde vrijwilligersorganisatie en deze website kan alleen maar bestaan bij gratie van donateurs. Jij kunt ervoor zorgen dat deze informatie betrouwbaar en up-to-date blijft door een kleine gift over te maken of ons te machtigen eens of tweemaal per jaar een vast bedrag van je bankrekening af te mogen schrijven. Waarvoor alvast veel dank.
