Disulfiram voor de ziekte van Lyme

Antabuse for Lyme Disease: The Way Forward
David S. Younger, Beverley F. Murphy
World Journal of Neuroscience Vol.10 No.01(2020), Article ID:96809,7 pages 10.4236/wjns.2020.101001

www.scirp.org/html/1-1390541_96809.htm

Er is veel discussie gaande over de behandelbaarheid van chronische lyme; terwijl patiënten en patiëntenorganisaties op zoek gaan naar oplossingen. Eén van de middelen die onlangs (2016) uit Amerikaans ‘in vitro high throughput screening’ onderzoek naar voren is gekomen, is Disulfiram.

Oorspronkelijk is het een middel uit de 20-er jaren van de vorige eeuw, om rubber mee te vulkaniseren. Door ervaringen onder de rubberwerkers kwam men op het idee om het als ondersteunend middel te gebruiken om alcoholisme te behandelen. Disulfiram remt enzymen die een afbraakproduct van alcohol (acetaldehyde) afbreken. Een ophoping van dit stofje acetaldehyde zorgt ervoor dat bij het kleinste beetje alcohol, mensen zich beroerd voelen. Tja, daar moeten lymepatiënten het dan mee doen als “gamechanger”.

De antibiotische werking van Disulfiram komt doordat het gesplitst wordt door o.a. cysteïne enzymen, met als resultaat “Diethyldithiocarbamate (DDC)”. Dit is een sterke chelator van metalen, met name koper. Als DDC in contact komt met koper, ontstaan er oxiderende reacties die o.a. DNA, eiwitten en lipiden beschadigen, die tot celdood leiden. Ook het eindproduct CU-DDC is giftig voor cellen.

Er loopt momenteel een onderzoek onder 24 patiënten naar de veiligheid van Disulfiram, door dr. Brian Fallon (directeur van de Lyme and Tick-Borne Diseases Research Center, Columbia University, NY, USA). Een eerdere pilot van dr. Liegner (2019), gaf goed resultaat bij 2 van de 3 patiënten. Ondertussen zoekt dr. Jayakumar Rajadas verder naar de precieze werking op Borrelia, en naar alternatieven die minder toxisch zijn. Hij was degene die meer dan 4.000 medicijnen testte op de werkzaamheid op Borrelia en er met zijn onderzoeksgroep (Pothineni, et al.) over publiceerde in 2016.

De bijwerkingen kunnen heftig zijn. Ook vanwege de toxiciteit is bij het gebruik voorzichtigheid geboden. In het artikel is een goede stand van zaken opgenomen en worden aanbevelingen gedaan voor patiënten en artsen. We raden aan niet zelf te gaan dokteren maar altijd een begeleidende (buitenlandse) arts te zoeken. Stichting Tekenbeetziekten volgt het buitenlandse onderzoek op de voet.